Verliefd op de dochter van de werkplaatschef

“Wat doe je als naar school gaan niet je ding is en je niet bij je vader als tegelzetter wilt werken? Je wordt verliefd op de dochter van de toenmalige werkplaatschef van Van Rijsoort. Niet bewust natuurlijk, maar het liep zo. Zij wist dat ik een baan zocht en dankzij haar startte ik als vakantiekracht in de werkplaats. Inmiddels is die ‘dochter van’ mijn vrouw en werk ik al 41 jaar bij Van Rijsoort.”

In al die jaren heeft Boy Wouda alle facetten van het vak voorbij zien komen. Als maat in de werkplaats ondersteunen bij diverse werkzaamheden, zelf gaan buigen en lasdiploma’s halen. Maar de wens om verder te groeien, en meer te verdienen, bleef. Dus startte Boy met een opleiding aan de mts. Dat betekende vijf jaar lang drie avonden in de week naar school. “Achteraf vraag je jezelf af hoe je dat volhoudt, maar als je een doel hebt dan is de wil er ook”, vertelt Boy. In die tijd was er een directiewisseling bij Van Rijsoort. Dat betekende veranderingen voor het bedrijf en voor de medewerkers. “Na mijn opleiding werktuigbouw en commercieel ben ik gevraagd om werkplaatschef te worden. Heel leuk, maar ik was eigenlijk nog te jong, dus ben ik na een tijdje zelf weer gaan buigen.”

Toen kwamen de eerste cnc-machines in de werkplaats. “Geweldig!” roept Boy enthousiast, “Die combinatie van techniek en computers was helemaal mijn ding. Ik ben een ‘luie’ buiger, maar wilde het wel graag goed en snel doen. Dat kan met een cnc-machine. Als ik een serie moest buigen schreef ik een programma. En dat doe ik, samen met de buigers, nog steeds.

“Natuurlijk keek ik in al die jaren wel eens bij andere bedrijven, maar bij Van Rijsoort ligt mijn hart.”

We hebben samen steeds een passende functie kunnen vinden. Ook na een jaar diensttijd een jaar ergens anders te hebben gewerkt. Vandaag de dag doe ik minder verschillende taken, maar besteed ik meer tijd en aandacht aan mijn kerntaken. Mijn focus ligt nu op het voorbereiden van de orders voor de werkplaats. Zijn de werkomschrijvingen in orde, is het materiaal goed besteld, welke opstelling moet gemaakt worden en zo verder. Daarnaast begeleid ik samen met collega’s de buigers en leiden we de nieuwe collega’s op. Is er een probleem, dan denk ik graag mee over een oplossing. En ook al zit ik nu 15 jaar op kantoor, je kunt me gerust nog even achter een buigmachine zetten als het nodig is! Dat maakt elke dag anders en daarom is mijn werk zo mooi.”

Blijven verbeteren
In ruim 40 jaar heeft Boy aan ontelbaar veel projecten gewerkt en veel ontwikkelingen meegemaakt. Het recent uitgevoerde buigwerk voor het uitkijkpunt in Fenixloods ll te Rotterdam springt er toch wel uit. “Het project vergde heel veel van ons allemaal. De omvang, de precisie van het buigwerk, de flexibiliteit van de planning en werkvoorbereiding ten opzichte van de wensen van de klant. De meeste ideeën zijn tijdens het werk ontstaan en uitgevoerd. Dat is echt een knap staaltje samenwerking van alle betrokkenen. Het belangrijkste inzicht? Dat we zelf nog steeds beter kunnen worden. We dachten dat de gevraagde toleranties van 7 mm te krap waren, maar die konden we mede door het vakmanschap van de buigers, gewoon waarmaken.

Op de slotvraag hoe Boy de toekomst ziet antwoordt hij: “Ik maak me zorgen om de toekomst. Jongeren nu zijn echt anders dan mijn generatie. De mentaliteit is anders en het beeld heerst dat je in de techniek geen goede boterham kunt verdienen. Maar juist het vakmanschap en het werken met je handen werken maakt het werken in de (buig)techniek zo mooi. Buigen lijkt misschien simpel, maar dat is het niet, het is een vak apart en niet te leren op school. Daarom leiden wij buigers zelf op. Natuurlijk is er ook werk dat niet altijd leuk is, maar dat geldt voor elke baan. Werken bij een bedrijf als Van Rijsoort Bending is super. Het is een schitterend bedrijf met een prettige werkomgeving en modern machinepark.

Buigen is een mooi vak en we werken met een leuke groep mensen. Dat maakt het alleen maar fijner om naar mijn werk te gaan. Bij Van Rijsoort Bending ga ik mijn pensioen wel halen en in die tijd wil ik mijn kennis en ervaring met de volgende generatie delen.”